Η ΑΛΛΗ

Απόψε δεν ήθελα να κοιμηθώ
Ήθελα να μείνω ξύπνια να χαϊδέψω τα μαλλιά σου
Κι είναι περίεργο που ποτέ δε ξεκίνησα τη μέρα
Λέγοντας σου ένα απλό «καλημέρα, σ αγαπώ»
Εκείνο το κορίτσι δε το ξέρω
Ήταν μια άλλη
Μια άλλη είμαι κι εγώ

Μπήκε στο δωμάτιο και όλα τα βλέμματα στάθηκαν πάνω της
Οι σπινθήρες των ματιών της ομολογούσαν ότι ήταν πλάσμα εξωτικό
Πίστευε κι η ίδια ότι ήταν διαφορετική
Και έπεισε κι όλους τους υπόλοιπους
Ήθελε να την κατακτήσουν
Όχι απλά να την καταλάβουν
Σαν χώρα που οι κάτοικοι της αρνήθηκαν να την παραδώσουν
Αρνήθηκαν να ενδώσουν σε αλλότριες επιθυμίες

Έστησαν κάθε παγίδα για να πιάσουν το αερικό
Ξεγλιστρούσε από κάγκελα
Πηδούσε από σύννεφα
Έκοβε με τα δόντια τα σκοινιά
Μέχρι που βρέθηκε στο γυάλινο κόσμο
Τοποθέτησαν το δόλωμα στο βαζάκι
Και περίμεναν
Ήξεραν ότι δεν θα έλεγε όχι στον πειρασμό
Δεν ήξερε ότι θα ναι ο τελευταίος της
Και όταν μπήκε στο γυάλινο βασίλειο
Έκλεισαν γρήγορα το καπάκι
Οι φωνές πνίγηκαν
Τα χτυπήματα απλά ταρακούνησαν το βάζο
Τσούλησε πέρα δώθε
Αλλά δε βγήκε ποτέ

Απόψε δεν ήθελα να κοιμηθώ
Απόψε ήθελα να μείνω να σε κοιτάω μέχρι να χαράξει
Κι είναι περίεργο που ποτέ δε σου είπα «καληνύχτα, θέλω να κοιμηθούμε αγκαλιά»
Ήταν μια άλλη
Μια άλλη είμαι και εγώ


Το κορίτσι αυτό κανείς δε μπορούσε να το κατακτήσει
Μπορούσες μόνο να προσπαθήσεις να το καταλάβεις
Μεγάλωνε σε ένα γυάλινο βάζο
Και σε λίγο καιρό είχε πάρει το σχήμα του
Το τοποθέτησαν σε μια βιτρίνα
Και όλα τα βλέμματα στέκονταν επάνω της
Το χαμόγελο της ομολογούσε ότι ήταν πλάσμα ξεχωριστό
-Αυτό που όλοι θεωρούσαν χαμόγελο-
Έκλαιγε με ένα χαμόγελο
Έσφιγγε τα δόντια σαν χαμόγελο
Πίστευε ότι ήταν διαφορετική γι αυτό την έκλεισαν σε ένα γυάλινο βάζο
Γιατί κανείς δε μπορούσε να την κατακτήσει
Δεν επέτρεπε σε κανέναν να έρθει τόσο κοντά
Φοβόταν ότι αν κάποιος πλησίαζε
Θα έβλεπε μέσα της όσα εκείνη ήθελε να κρύψει
Θα απογοήτευε το κοινό της
Θα απογοήτευε εσένα που τα βράδια ξενυχτούσες δίπλα της
Για να προλάβεις το πρώτο της χαμόγελο το πρωί


Κουνούσε το βάζο πέρα δώθε
Πέρα δώθε
Κυλούσε πάνω στο λείο έδαφος
Κι αυτή η ζάλη ήταν σαν τη ρόδα του λούνα παρκ
Σαν ναρκωτικό
Σαν αγάπη
Ίσως τελικά να ήταν διαφορετική
Όταν έκανε τον πόνο της γιορτή
Εκείνο το κορίτσι δε το ξέρω
Ήταν μια άλλη
Μια άλλη είμαι κι εγώ