Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΓΕΦΥΡΕΣ


Προχωρούσε γρήγορα να ξεφύγει απο τον αόρατο εχθρό της.
Προχωρούσε αργά και σταθερά προς τη κατεύθυνση που είχε χαράξει.
Πήγαιναν σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις
Συγκρούστηκαν αναπόφευκτα.
Και όταν κοιτάχτηκαν στα μάτια ήξεραν οτι θα προχωρούσαν καιρό μαζί.
Φτάσανε στην άκρη του δρόμου.
Ενός μεγάλου δρόμου
Μια λεωφόρο ζωής για την οποία δεν είναι όλοι έτοιμοι.
Φοβόταν να περάσει.
Της έδωσε το χέρι του.
Πόσα χέρια της είχαν δοθεί πριν για να οπισθοχωρήσουν με το πρώτο σφύριγμα του ανέμου.
'Εμεινε πίσω.
Τον άφησε να περάσει μόνο απέναντι.
Καθώς τον κοίταγε να απομακρύνεται άκουγε το κρακ
Κόκκινα κομμάτια μιας στρογγυλής καρδιάς.
Του φώναζε να προσέχει μα δεν είχε σημασία.
Επρεπε να περάσει μαζί του.
Αυτή έπρεπε να τον προσέχει.
Κάθησε στην απέναντι μεριά και τον παρατηρούσε.
Προχωρούσε στην άκρη του πεζοδρομίου.
Ο αέρας των αυτοκινήτων ήταν τόσο δυνατός
Πιο δυνατός ήταν ο φόβος.
Απο το φόβο όμως ποιος είναι πιο δυνατός;
Μόνο η αγάπη.
Αποφάσισε να χτίσει μια γέφυρα για να περάσει απέναντι ασφαλής και να τον βρει,να περπατήσουνε μαζί.
Κάθε μέρα που εκείνη τελείωνε και ένα κομμάτι της γέφυρας
εκείνος γινόταν μίλια
μίλια μακριά
Κι όταν πέρασε απέναντι δεν μπορούσε να τον βρει
Προσπαθούσε να περάσει έναν άλλο δρόμο μα είχε βρει το σωστό συνοδοιπόρο.
Γύρισε πίσω και την κοίταξε.
Της φώναξε να προσέχει στα φανάρια
Δε σταματάνε όλοι οι οδηγοί
Δε σέβονται όλοι τα σήματα
Κι ήξερε οτι την νοιάζεται κι αυτό δε μπορούσε να της το πάρει κανείς.
Δε καταλάβαινε γιατί έμεινε πίσω
Δεν τον είχε αφήσει να καταλάβει
Την απόσταση όμως την καθορίζουμε εμείς.
Εφτιαξα μια γέφυρα μόνο για να έρθω να σε βρω
Ησουν η γέφυρα μου
Εγινα καλύτερος άνθρωπος για να σε φτάσω
Και για μένα ήσουν σταυροδρόμι μου έμαθες να περνάω μόνος μου το δρόμο
Είπε ή έστω έτσι θέλησε να ακούσει
Και τώρα τι κάνουμε;
Τώρα θα συνεχίσουμε να προχωράμε
Θα κρατήσουμε άλλα χέρια
Θα γίνουμε γέφυρες και σταυροδρόμια για άλλους πεζοπόρους
Μα μη φοβάσαι γιατί πάντα θα κοιτάω στο μέρος σου
Θα σε προσέχω μη χτυπήσεις
Θα με προσέχεις μη σκοντάψω
Θα περπατάμε δρόμους παράλληλους
και ίσως κάποια στιγμή να βρεθούμε στην στροφή κάποιου δρόμου
Θα σε αγαπάω
και θα με αγαπάς
γιατί την απόσταση την καθορίζουμε εμείς.
Δε χρειάζεται να περπατάμε πάντα μαζί για να είμαστε μαζί.
Θα μαι το σταυροδρόμι σου
Θα σαι η γέφυρα μου
και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς.

4 σχόλια:

Aphrodite είπε...

μικρο μου ελενακι καλως μας ηρθες,με 'γειες και το blogspot!:D

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα από Λεωνίδιο ωραίο το blog σας

non journalist* είπε...

ενα ωραιο μπλόγκ γεματο ποιητικές λιχουδιές!!!

Konstans D. είπε...

τώρα το διάβασα αυτό...♥ ♥ ♥