Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΑΝΕ







Η αλήθεια μου είπε καλημέρα με ένα ειρωνικό χαμόγελο
Ο θεός γέλασε με τα σχέδια μου
Και εγώ τους αγνόησα επιδεικτικά
Ζήλευαν
Τύλιξα το γυμνό κορμί μου με χρώματα γιορτινά
Και με κορδέλες τα μαλλιά μου
Φίλησα την ηλιαχτίδα στο μέτωπο
Και κατέβηκα στο δρόμο με τα πολλά σταυροδρόμια
Έψαχνα να σου κάνω ένα δώρο
Ένα μικρό θησαυρό
Να το κουβαλάς μαζί σου
Ίσως αυτό να το αντέχεις περισσότερο
Θα είναι ελαφρύ για να μη σε βαραίνει
Μόνο βάρος δε θέλω να γίνει
Είναι για να σου φέρνει χαρά όταν δεν μπορώ εγώκαι να σε προστατεύει
Μάλλον για να με αντιπροσωπεύει
Ένας άγγελος
Αυτό ήταν
Μικρός για να είναι αόρατος σε όποιον δεν ξέρει
Μεγάλος για όποιον μπορεί να καταλάβει
Θα τύλιγε το λαιμό σου όπως τύλιγα τα χέρια μου γύρω από αυτόν
Θα ανάσαινε πάνω στο στήθος σου
Και θα ζέσταινε την καρδιά σου
Στα χέρια μου πέσανε στάχτες από τον ουρανό
Μαύρο χρυσάφι
Στύλωσα τα μάτια μου σε έναν ένα κόκκινο ουρανό που δεν είχα θέση
Τα μελαχρινά της μαλλιά χάιδευαν τους ώμους
και το κεφάλι της φώλιαζε στο στήθος σου.
Είχα ένα δώρο για σένα μα εσύ είχες ένα καλύτερο
Ήταν η ώρα που οι άγγελοι μαθαίνουν να πετάνε και τα σύννεφα να τραγουδάνε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: