Δωμάτιο Πανικού

Η πόρτα φρακαρισμένη με μια πολυθρόνα
και η ζωή σου αδειασμένη
αδειασμένη στο πάτωμα
με τις φωτογραφίες να σχηματίζουν ένα δρόμο
ένα δρόμο που έχεις περπατήσει
που τώρα ξαναπερπατάς
πάνω κάτω
για να βρεις το επόμενο βήμα
σκαλοπάτι
κι άλλο σκαλοπάτι
έχω πληγές στα πόδια μου
ίχνη σαρκικής πάλης
αυτά μπορείς να τα δεις,
όχι το πρόσωπο μου,
αυτό το κρύβω από ντροπή
με τις δυο παλάμες να το αγγίζουν σφιχτά

Φοβάμαι ότι θα ανοίξω την πόρτα και θα το βρω άδειο
ό,τι νιώθω αλλοιώνει το περιβάλλον που ζω
το σπίτι που ζω
κι είναι τρομακτικό
να έχεις αντικλείδια για τη ψυχή μου
να έρχεσαι τα βράδια και να την αδειάζεις σιγά σιγά
αν θέλεις φόρτωσε τα όλα αυτή τη φορά
φόρτωσε τα επιτέλους και φύγε
θα περιμένω στο δωμάτιο πανικού

δε περιμένω να με σώσει
μέσα στο μυαλό μου έχει ήδη προδώσει
με έχω προδώσει
σου φόρεσα μια ωραία στολή και σε έβγαλα στον κόσμο
σε έβαλα στον κόσμο μου, σου έδωσα ρόλο, λόγια, κόσμο στο θεωρείο
τώρα που η παράσταση τελείωσε ποιος θα μείνει να μαζέψει;

ξεκόλλησα το όνομα μου από το κουδούνι
και άνοιξα ένα φως στο μπαλκόνι
ζω με το φόβο ότι αυτό το σπίτι με διώχνει από εδώ
διώχνει τους εραστές τα βράδια
τους φίλους τα πρωινά
στήνει παγίδες
τα πιάτα πέφτουν
τα ποτά χύνονται
η κολόνια έσπασε και μυρίζει όπως τα λουλούδια εκείνο το βράδυ
το dvd  χάλασε αλλά στο μυαλό μου παίζει ακόμα
στο repeat...

* my pictures