Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Time ain't gonna cure you/Time doesn't give a shit.



(Παράξενοι ελκυστές)


Χρόνο με το χρόνο θα ζω σε μικρότερο σπίτι
Χρόνο με το χρόνο θα οδηγώ μικρότερο αυτοκίνητο ή και καθόλου
Θα τρώω μικρότερες μερίδες, θα αδυνατίζω, θα παχαίνω, θα χαλαρώνω
και η ιστορία θα καταγράφεται στο πρόσωπο μου, στα χέρια μου, στο αιδοίο μου..
Τα μάτια μου θα βαθαίνουν, οι γραμμές θα πληθαίνουν
Θα αναγκαστώ να κόψω το ποτό και το τσιγάρο
ίσως και το διάβασμα

Οι δίσκοι μου θα βρεθούν σαπισμένοι από τη βροχή, απούλητοι στην πλατεία Αβυσσηνίας,
στα στενά της Αθήνας που δε μπορώ πια να περπατήσω
(θα πρέπει να απομνημονεύσω τα γυναικεία φωνητικά)

Χρόνο με το χρόνο θα κάνω όλο και μικρότερα γράμματα και θα εξαντλώ κάθε περιθώριο της σελίδας
(θα τα φυλάω στο στήθος μου κοντά στην καρδιά όπως η Ορλάντο)

Δε θα ταξιδεύω, παρά μόνο με το μυαλό και δε θα σου αγοράζω πια δώρα για να με αγαπάς.

Χρόνο με το χρόνo χάσαμε πολύ χρόνο και τώρα είναι πια αργά για να ξεκινήσουμε από την αρχή.
Άσε με απόψε να επαναλάβω το όνομα σου στο ρυθμό της αναπνοής μου
αφού όλα τα υπόλοιπα ήταν μόνο μια δικαιολογία για τη φανταστική μας συνουσία.

* *Το πρώτο μου αφισάκι**

1 σχόλιο:

atihrastw είπε...

Χρόνο με το χρόνo χάσαμε πολύ χρόνο και τώρα είναι πια αργά για να ξεκινήσουμε από την αρχή. πανεμορφο.