Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Στριφογυρνά(ς) (σ)το μυαλό μου





Η ζωή μου είναι γεμάτη
Τα βράδια στριφογυρνάω στο κρεβάτι
Καταδικασμένη να μου λείπει κάτι
Και αναρωτιέμαι αν είχε ουσία αυτή η συνουσία
Το κενό μου καταφέρνω να ντύνω με αξία

Βάζω σημάδια για να πάω πάλι σπίτι
μετά από ένα άγριο ξενύχτι
και σε ακούω να μιλάς για αλλαγή
αλλά το κορμί σου είναι φυλακή


Γιατί ακόμα και όταν γυρνάς πάλι θα στριφογυρνάς
και όταν γράφεις με πονάς...


ΥΓ: Οι ώρες μου είναι γεμάτες,η ζωή μου είναι άδεια.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Oύτε καν προσπάθησες.




..Ας το δοκιμάσουμε μια φορά μόνο εγώ και εσύ. Μόνο εσύ και εγώ. Χωρίς διαλείμματα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς προσπάθεια. Μη φεύγεις, μείνε..

….Αν το ονομάσουμε κάπως αλλιώς αυτό που έχουμε; Μήλο, μπανάνα, μπάλα, σφυρίχτρα; Το πρόβλημα σου είναι η ταμπέλα. Ο,τι θες εκτός από πιπέρι με κάνει να φτερνίζομαι ασταμάτητα.. Αν το είχαμε ποτέ..

….Δεν είναι ότι τον σκέφτομαι κάθε μέρα. Αλλά όταν μπει σε ένα χώρο αυτόματα ανιχνεύω την κίνηση του. Σαν άρωμα που έχει μείνει πάνω στο κορμί μου και το κουβαλάω παντού. Σαν δηλητήριο που έχει εισχωρήσει μέσα μου και μου επιτρέπει να το αναγνωρίσω παντού. Παντού. Τώρα είμαστε πλασμένοι από το ίδιο υλικό, χωρίς προσπάθεια.

..Μη ζητάς συνταγές από φίλες παιδικές. Θα ξυπνήσεις μια μέρα και δε θα σε νοιάζει πια. Χωρίς προσπάθεια. Θα περάσει δίπλα σου και δε θα καίει πια το σώμα του, ο αέρας γύρω του. Δε θα καίει πια μέσα σου. Αυτός ο διακόπτης είναι πολύ ψηλά για να τον σβήσεις αλλά η λάμπα κάποια στιγμή θα καεί από μόνη της, πάντα καίγεται. Χωρίς προσπάθεια.

Για την Δέσποινα που πλησιάζει τις λάμπες όπως οι πεταλούδες. Αφελής και θαραλλέα, για μένα μοιραία.